یک دکترای روانشناسی، سن و زمان ازدواج را دو عامل مهم در ثبات و پایداری و رضایت از ازدواج عنوان کرد و افزود: ناپایداری در ازدواج و نارضایتی زناشویی در میان زوج‌هایی بیشتر دیده می شود چرا که عملکردهای ضعیف در ایفای نقش در بین این زوج ها بیشتر است.

یک دکترای روانشناسی، سن و زمان ازدواج را عاملی مهم در ثبات و پایداری و رضایت از ازدواج عنوان کرد و افزود: ناپایداری در ازدواج و نارضایتی زناشویی در میان زوج‌هایی بیشتر دیده می شود چرا که عملکردهای ضعیف در ایفای نقش در بین این زوج ها بیشتر است.

دکتر مهرانگیز شعاع کاظمی در گفتگو با ایسنا با اشاره به اینکه تجاربی که فرد در خانواده اصلی خود داشته به عنوان یک عامل اساسی با رضایت زناشویی همبستگی دارد، گفت: هر یک از اعضای خانواده، به جای آن که به صورت یک جوهره روانی خود پیرو عمل کنند، از لحاظ تفکر، احساس و رفتار با نظام روابط خانوادگی از پیوندی پیچیده و غیرقابل تفکیک برخوردارند، فرایند ارتباطی منظم و قابل پیش بینی، کارکرد اعضای متعلق به نسل‌های مختلف خانواده را با هم پیوند می زند.

وی با تاکید بر اینکه خشنودی، رضایت و سازگاری بیشتر در زوج هایی دیده می شود که والدین آنها نسبت به یکدیگر وفادار باقی مانده‌اند، گفت: زن و شوهرهایی که والدین آنان از هم جدا شده یا طلاق گرفته‌اند احتمال بیشتری دارد که آنان نیز در ازدواجشان دچار مشکل شوند.
         

به گفته این دکترای روانشناسی، عوامل فرهنگی و اجتماعی، آداب و رسوم، رفتار و سلوک و الگوهای فرزندپروری می تواند زمینه‌های همدلی را تحت تأثیر قرار دهد و تعارض در آنها باعث افت رضایت در روابط زناشویی می‌شود.

شعاع کاظمی افزود: کسانی که در سنین کمتر از 20 سالگی ازدواج می کنند کمترین پایداری ازدواج و رضایتمندی را دارند.
وی با بیان اینکه میانگین سنی زوج های راضی بیشتر از زوج‌های ناراضی است، یادآور شد: در سنین بالاتر دستیابی به مهارت‌های مهار خود و به دست آوردن دیدگاه‌های واقع بینانه موجب می شود که افراد سطح انتظارات خود را با واقعیت مطابقت دهند و از زندگی مشترک خود بیشتر لذت ببرند.

وی با اشاره به اینکه ارتباط مناسب و صحیح اساس روابط صمیمانه و رضایت بخش است، گفت: ارتباط مؤثر مهمترین مهارت لازم برای دوام ازدواج و رضایتمندی است و وجود نقطه ضعف‌هایی در ارتباط و ناتوانی در حل تعارض بین زوج ها در ده سال نخست ازدواج منجر به طلاق و نارضایتی از رابطه می شود.

این دکترای روانشناسی با تاکید بر اینکه بسیاری از زوج هایی که در جستجوی درمان و افزایش رضایت مندی زناشویی هستند به صورت قابل ملاحظه‌ای فاقد مهارت‌های اصلی ارتباط هستند، یادآور شد: زوج‌هایی که با یکدیگر ارتباطی مؤثر برقرار می کنند، توانایی تصدیق یکدیگر، گوش دادن و پاسخ غیر تدافعی به نیازهای همسر خود و تمرکز بر مسائل موجود در هنگام بروز سوءتفاهم و بیان احساسات منفی به روش غیر مخرب را دارند.

شعاع کاظمی افزود: رابطه جنسی درست به عنوان یکی از مهمترین عوامل در تحکیم ثبات خانواده‌ها و رضایت مندی زوجین است. بر اساس مطالعات صورت گرفته، ثابت شده علت بسیاری از آشفتگی‌های روانی، ناسازگاری‌های زناشویی و عدم رضایت مندی زوجین و افزایش آمار خیانت و طلاق، نارضایتی از روابط جنسی است.

###