اگر تازه پولتان را جمع کردید و خوش به حالتان است و یک خانه نقلی ۴۰-۵۰ متری خریدید کمی می‌توانید امیدوار‌تر باشید چون حداقل مطمئن هستید تا ۱۰-۱۵ سال دیگر توی همین خانه هستید و لوازمتان در حین عملیات اسباب کشی درب و داغان نمی‌شود. وسایل را هر طور که دوست دارید و به فرم خانه‌تان می‌آید جور کنید و نگران اینکه «این پرده به خانه دیگری می‌خورد یا نه» نیستید.
عروس و داماد سرخانه!
اگرقرار است طبقه بالای پدر و مادرتان زندگی کنید و حالا حالا‌ها قصد مستقل شدن به معنای واقعی کلمه را ندارید دستتان باز است و بیشتر بر اساس خواسته‌ها و سلیقه‌تان می‌توانید خرید کنید. یعنی محدودیتی از نظر جا و مکان ندارید. اگر جا کم آوردید بالاخره حیاطی، انباری‌ای، پستویی، جایی را می‌توانید قرض بگیرید و وسایل اضافیتان را آنجا جا دهید. البته اینجا یک مشکل هم پیش می‌آید. معمولاً سبک خانه پدر و مادر‌ها قدیمی است و برای تنظیم اتاق‌ها ممکن است سردر گم شوید. یکهو می‌شود که اتاق پذیرایی به واسطه بهتر قرار گرفتن توی خانه کوچک‌تر از اتاق خواب می‌شود. در این حالت چون پشت بام و حیاط مشترک است و احتمالاً غریبه‌ای در خانه نیست خیلی از مشکلات کوچک زندگی حل می‌شود. مثلا نیازی به خرید جالباسی برای پهن کردن لباس ندارید و می‌توانید سرتاسر حیاط را طناب بندید و از موهبت خشک شدن لباس‌های شسته شده زیر نور آفتاب لذت ببرید. از یک سری وسایل هم به صورت مشترک می‌توان استفاده کرد و خرید آنها را می‌توان به زمان مستقل شدن کامل موکول کرد.
سقفی برای فقط دو نفر!
اگر تازه پولتان را جمع کردید و خوش به حالتان است و یک خانه نقلی ۴۰-۵۰ متری خریدید کمی می‌توانید امیدوار‌تر باشید چون حداقل مطمئن هستید تا ۱۰-۱۵ سال دیگر توی همین خانه هستید و لوازمتان در حین عملیات اسباب کشی درب و داغان نمی‌شود. وسایل را هر طور که دوست دارید و به فرم خانه‌تان می‌آید جور کنید و نگران اینکه «این پرده به خانه دیگری می‌خورد یا نه» نیستید. علاوه بر این چون دیگر صاحب خانه هستید و سند به نام زده‌اید! می‌توانید هرگونه دریل کاری و میخ کوبی را روی در و دیوارهای بی‌زبان اعمال کنید. توی این سبک خانه‌ها کمبود جا صاحبخانه را حسابی می‌رنجاند. پس می‌توانید از یک دکوراتور یا حداقل نجار محل کمک بگیرید تا برایتان وسایل چوبی چند منظوره مثل میزی که زیرش کتابخانه دارد یا تخت کشو دار یا... بسازد. دلباز بودن خانه کوچک شرط مهمی برای راحت و با آرامش زندگی کردن است. پس سعی کنید وسایل منزلتان را طوری انتخاب کنید که همین آپارتمان فسقلی را هم برایتان کوچک‌تر نشان ندهد. انتخاب رنگ روشن برای مبلمان، پرده و دکوراسیون داخلی کمی فضای داخلی را دلباز‌تر نشان می‌دهد.
خانه‌ای آن طرف آب!
اگر قرار است بعد از ازدواج مهاجرت کنید و در کشور دیگری بساط زندگیتان را پهن کنید بهتر و معقول‌تر است که وسیله‌ای به عنوان جهیزیه نخرید. چون حمل و نقل آن بسیار مشکل است و چندین برابر قیمتی که وسایل در خارج از کشور برایتان در می‌آید باید هزینه حمل و نقل بدهید. البته اگر میخواهید به سبک ایرانی در خارج از کشور زندگی کنید ممکن است یک سری وسایل که مورد علاقه‌تان است را نتوانید آن طرف آب پیدا کنید. مثلا پشتی ترکمن و دیگچه‌های مسی آن طرف دنیا حکم طلا را دارد. یا اینکه اگر توی بازار فرش فروش‌های تهران بتوانید یک تخته فرش ۶ متری به قیمت مناسب پیدا کنید، همین که پایتان را آن طرف مرز بگذارید قیمت همین فرش به دلار برایتان حساب می‌شود.
خانه به دوش!
اگر مستأجر هستید و همه پولتان را جمع کرده‌اید و توانسته‌اید یک آپارتمان نقلی ۵۰-۶۰ متر اجاره کنید بدانید و آگاه باشید که اگر قرار است هر سال جابجا شوید سر ۳-۴ سال چیز سالمی از جهیزیه مخصوصاً وسایل چوبیتان باقی نمی‌ماند. چون کارگران محترم حمل و نقل لوازم و اثاثیه که دلشان برای شما نسوخته مراقب وسایلتان باشند. پس خودتان را اذیت نکنید و مته به خشخاش نگدارید و دنبال وسایل لوکس و سنگین (از نظر وزنی) نباشید. مثلا ویترین‌های ۳- ۴ در به درد این جور خانه‌ها نمی‌خورد. چون اگر خانه بعدیتان طبقه چهارم بود و خانه تک واحدی پهنای راه پله‌ها بیشتر از یک متر نخواهد بود و آن وقت مجبورید ویترینتان را دم در بگذارید و ولش کنید. ولی اگر اسباب کشی دست خودتان است و مراقب هستید بهتر است اجناسی را بخرید که مجبور نباشید هر سال عوض کنید. خودتان که می‌دانید. کسی که اجاره خانه می‌دهد دیگر نمی‌تواند هر سال بند و بساط زندگی‌اش را عوض کند و باید سالیان سال با همین چیزهایی که دارد سر کند. فقط نکته‌ای که برای مستأجرین مهم است پرده خانه است. سعی کنید پرده خانه‌تان را ساده‌ترین مدل ممکن و با چین‌های زیاد انتخاب کنید که اگر پنجره خانه بعدی بزرگ بود بتوانید کمی چین‌ها را بزرگ کنید و اگر کوچک بود کوچک.
قصری برای دو نفر!
اگر صاحب خانه هستید و زیربنای محل زندگیتان بالای صد متر است خوش به حالتان. توی یک آپارتمان بالای صد متر هر جولانی که دلتان بخواهد می‌توانید بدهید. حتماً کسی که اول زندگی صاحب خانه بالای ۱۰۰ متر هست آب باریکه‌ای برای جمع کردن جهیزیه با قیمت‌های نجومی را هم دارد. پس مطمئن باشید که می‌توانید زندگی رویاییتان را با اثاثیه مورد علاقه‌تان بسازید. خانه‌ای که بالای ۱۰۰ متر زیر بنا دارد حداقل متراژ آشپزخانه‌اش ۲۰ متر است. یعنی یک یخچال ساید بای ساید، ماشین لباسشویی 7 کیلویی، ماشین ظرفشویی، میز ناهارخوری ۸ نفره و کلی خرت و پرت اساسی و جاگیر دیگر می‌تواند در آنجا دهد. علاوه بر این این خانه یا ۲ خوابه است یا ۳ خوابه. برای اول زندگی بهتر است یکی از اتاق‌های خواب را تخت گذاشته و مخصوص خواب باشد. توی اتاق دیگر می‌توانید اتوی پایه دار پرسی، پرخ خیاطی، جاروبرقی، سبد لباس‌های کثیف و... را بگذارید. اتاق سوم را هم می‌توانید یا اتاق کار کنید و با یک میز کامپیوتر و کتابخانه و این ست چیز‌ها پرش کنید. یا اینکه محتویات اتاق دوم و سوم را با هم ترکیب کنید و توی اتاق سوم یک تخت ۱ نفره بگذارید که اگر کسی شب مهمانتان بود روی مبل نخوابد.
اگر بخواهید جهیزیه بگیرید به چه فاکتورهایی توجه میکنید؟ تجربه تان را با ما در میان بگذارید.
عالیه سایت بسیار خوبیه فقط اگر درباره کالاهای جهیزیه و مارک برتر صحبت میشد عالی بود