من یک گل پژمرده ام!

پرسش: من دختری ۲۵ ساله هستم و مسئله ای هست که بشدت آزارم میده. در سن ۱۸ سالگی عاشق پسری شدم با وجود اینکه دختری مقید و مغروری هستم اما خودم پا پیش گذاشته و ابراز علاقه کردم. این فرد برای باهم بودن شرطی گذاشت که باید تن و وجودم را در اختیارش بگذارم. اوایل مخالفت شدیدی کردم اما از انجا که دوری از این فرد برایم سخت بود به ناچار پذیرفتم و این اورا جسور تر کرد. رابطه به سکس نینجامید اما عملا ازینکه او تن مرا لمس میکرد اذیت میشدم و حس میکردم عملا از من سواستفاده میکند و نمیتوانستم لذتی ببرم. بشدت احساس پژمردگی و البته گناه میکردم تا اینکه او مرا بدون هیچ علتی و گفتگویی رها کرد و بشدت تحقیر نمود. این ضربه مرا خیلی خیلی حساس کرد و دچار مشکلات فراوان شدم. مشکلات عصبی و روانی مشکلات گوارشی, کاهش وزن تا ۷کیلو و ..... بطوری که تا ۴ماه من علائم قاعدگی راهم‌نداشتم. ۶ سال زمان برد تا به کمک روانشناس این مسئله در وجودم هضم شود و بتوانم دوباره سرپا شوم. اما اکنون مسئله مهمتری که برایم بوجود امده اینه که نمیتوانم به هیچ مردی اعتماد کنم. نمیتوانم عشق و دوست داشتن کسی را باور کنم. بشدت از لمس شدن و بوسیده شدن واهمه دارم . هرمردی که پا در زندگیم ‌میگذارد متوجه این‌مسئله میشود با اینکه دوست دارم رابطه ای عاشقانه و یا حتی جنسی داشته باشم اما حتی به یک واکنش ساده هم‌حساسیت نشان میدهم و احساس گناه میکنم. ساده تر بگویم دورتادورم دیواری کشیدم و به کسی اجازه نزدیک شدن نمیدهم. این تنهایی و بدبینی مرا ناراحت و اذیت میکند. من نمیدانم چکار باید کنم میترسم‌حتی بعد ازدواج هم نتوانم با این مشکل کنار بیایم. خواهش میکنم کمکم کنید.
پاسخ

پاسخ: اولین سوالی که باید از خودتان بپرسید این است: مسئول آنچه تا الان بر من گذشته، کیست؟

البته خوشبختانه در بیان مساله تان، بدو بیراه به آن پسری که شما را رها کرد نگفته اید؛ اما خشمی در شما انباشته شده نسبت به او. خشمی که احتمالا روی هر مردی که به شما نزدیک می شود، فرافکنی می شود. افسردگی و ناامیدی و سوء ظن که گفته اید هم، همان باری است که سالهاست دارید به دوش می کشید.

آلبرت الیس می گوید باورهای نامعقول ما باعث ایجاد هیجان های منفی ناسالم مثل خشم می شوند. مثلا شما این گزاره ها را در ذهن تان داشته اید و هنوز هم دارید:

- وقتی من مردی را دوست دارم، او هم «باید» مرا دوست داشته باشد: و وقتی فهمیدید آن مرد شما را دوست ندارد، شما افسرده و خشمگین شدید.

- وقتی مردی مرا می خواهد «باید» با من ازدواج کند: و وقتی او به شما فهماند که سکس می خواهد و نه ازدواج، شما افسرده و خشمگین شدید

- وقتی با مردی وارد رابطه شدم، این رابطه «باید» تا همیشه باشد. «من تحمل جدایی ندارم»: و وقتی رابطه تمام شد، شما افسرده و رنجور شدید

- هیچ مردی «نباید» تن مرا لمس کند مگر اینکه با من ازدواج کند: و وقتی او شما را لمس می کرد، شما ناراحت می شدید؛ با اینکه از اول خودتان پذیرفته بودید

- تن من برابر وجودم است و اگر کسی تن مرا خواست، یعنی «همه وجودم» مال اوست (تن و وجود دقیقا کلمات شماست): و وقتی او شما را لمس می کرد بدون اینکه قبلش به محضر رفته باشید و خطبه عقد دایم خوانده باشید که خیالتان راحت باشد تن و وجودتان را به قیمت خوبی معامله کرده اید، شما اذیت می شدید

- هرکس مرا ترک می کند «باید» دلایل محکمی ارائه کند، وگرنه «فاجعه» ای رخ داده و زندگی من تباه شده: و وقتی او شما را بدون دلیل و توجیه رها کرد، شما دچار انواع و اقسام مشکلات شدید

- من مثل گل هستم و اگر کسی مرا لمس کند، پژمرده می شوم (پژمرده هم دقیقا کلمه شماست): و وقتی او شما را لمس می کرد، شما احساس پژمردگی و افسردگی می کردید

حالا که گزاره های بالا را از دهن تان بیرون می آوریم و عریان و بی پرده نگاه شان می کنیم، راحت تر می توانیم بفهمیم که چقدر گزاره های نامعقولی هستند. ذهن ما پر است از این گزاره های نامعقول. از کودکی اینها را در ذهن ما کاشته اند و گاهی هرچند ظاهرا می دانیم که نامعقول اند؛ اما به این راحتی نمی توانیم ریشه های محکم شان را از عمق زمین ذهن بیرون بیاوریم.

شما و خیلی از دختران و زنان این سرزمین، نیاز به مشاوره دارید تا به مرور این سازه های ذهنی نامعقول را با سازه های معقول جایگزین کنید. هرچند دشوار، اما ممکن است.

سالن عقد تهران

لطفا کمی صبر کنید...