چند بچه می خواهید داشته باشید؟

شاید برایتان جالب باشد بدانید که خانواد های عراقی جزو پر جمعیت ترین خانواده های دنیا هستند و در هر خانواده بطورمتوسط 7 نفر زندگی می کنند. طبق آمارهای جهانی کشورهای گینه، پاکستان، یمن، اردن و بحرین در رتبه های بعدی قرار می گیرند که هر کدام بطورمتوسط 6 یا7 نفره اند. از سوی دیگر در برخی از کشورهای اروپایی مانند سوئد، آلمان، نروژ، دانمارک، هلند و سوئیس بیشتر خانواده ها تمایلی به بچه دار شدن ندارند و متوسط جمعیت هر خانواده 2 نفره است. در ایران هم طبق آمارها خانواده ها بطور متوسط 4 نفره هستند. اینکه جمعیت خانواده های ایرانی چند نفره باشد بهتر است و تعداد افرادخانواده در سلامت روان افراد چه تاثیراتی دارد، پرسشی است که دکتر ابوالقاسم مهری نژاد، روانشناس، به آن پاسخ می دهند.

بدون فرزندها ...

این روزها برخی از زوج ها تمایلی به بچه دار شدن ندارد و خانواده دو نفره را ترجیح می دهند. اما بچه نداشتن برای خانم ها آسیب بیشتری به همراه دارد چون غریزه مادری در آنها وجود دارد و ممکن است در سال های بعدی پشیمان شوند.

اگر زوج ها فرزندی نداشته باشند در سنین بالاتر خلائی را احساس می کنند که این احساس در پدرها ممکن است کمتر باشد. البته بچه نداشتن هم موضوعی نسبی است اما با توجه به اوضاع جامعه به نظر می رسد که بهتر است زوج ها حداقل یک بچه را داشته باشند و خانواده ای سه نفره تشکیل دهند تا کمبود هایی احساس نکنند.

شرایطش را دارید؟

اینکه یک خانواده ایرانی برای داشتن سلامت روان بهتر است چند بچه داشته باشد بستگی به چند عامل دارد:

توان مالی خانواده

اقتصاد و درامد خانواده به نوعی تعداد افراد خانواده را تحت تاثیر قرار می دهد. خانواده باید بتواند ازعهده تامین مسکن، آموزش مسکن، آموزش، تغذیه و... برآید.

هماهنگی والدین

والدین باید از ابعاد گوناگون تفاهم و سازگاری داشته باشند.

شخصیت مادرها: مادرها باید از نظر استحکام روانی، صبر، بردباری ومدیریتتوانایی شخصیتی لازم را برای تربیت بچه ها را داشته باشد.
ازخود گذشتگی پدرها: پدرها باید بتوانند برای تربیت و آموزش فرزندان وقت بگذارد و از خود گذشتگی کنند.

خودتان تشخیص دهید

بعضی وقت ها خانواده های سه نفره با داشتن یک فرزند هم تعادل بهداشت روانی شان به هم می خورد یا بچه خوب تربیت نمی شود. ضعیف بودن پدر و مادر، افسردگی یکی از والدین یا هردو و نداشتن توانایی اقتصادی جمعیت خانواده ها را تحت تاثیر قرار می دهد.
بنابراین با توجه به این موارد به نظر می رسد در جامعه فعلی ما حداقل داشتن دو فرزند خوب است اما این موضوع نسبی است. در این شرایط فرزندان با هم در تعامل هستند و نیاز یکدیگر را پر می کنند. در نتیجه لازم نیست که برای ارتباط با سایر کودکان با فرزندان سایر خانواده ها بیشتر در ارتباط باشند.

تک فرزندی فرهنگ می خواهد

اگر فرهنگ سازی در جامعه به گونه ای باشد که فرد فارغ از خواهر و برادرها بتواند نیازهایش را پر کند، می توان گفت که یک بچه هم خوب است ولی این موضوع به زیر ساخت های فرهنگی و اجتماعی بستگی دارد.در بعضی از فرهنگ ها بچه ها بیشتر در گروه هایی با سایر کودکان در ارتباط هستند، تلفنی یا حضوری باهم تماس دارند و نبود خواهر و برادرها به نوعی پر می شود. در خانواده های سه نفره، تک فرزند احساس تنهایی می کند. به هر حال فرزندان نیاز دارند که پس از سنین بلوغ باهمسالان خودشان بیرون بروند و کمتر کنار پدر و مادر باشند. اگر برادر و خواهری وجود نداشته باشد این نیاز بیشتر می شود.

شما بر سر این موضوع با همسرتان به توافق رسیده اید؟ تعداد دلخواه فرزندانتان را بر چه اساسی مشخص کرده اید؟